Pagina's

dinsdag 19 februari 2013

de dag na dat....

Inmiddels ben ik weer thuis. Maar helaas kan ik niet zeggen dat de operatie is geslaagd. Hij is mislukt.
Blaas en plasbuis zijn beschadigd, steen is nog aanwezig in de nier...

en nu?

genezen, en dan over 4 weken weer een operatie. Kijken of het dan wel lukt.

Toch heb ik kracht ervaren uit de gebeden, en ben ik nu rustig.
God werkt soms zo wonderlijk. De hele nacht en dag had ik troostvolle teksten in mijn hoofd.

bedankt voor jullie lieve reacties.

zondag 17 februari 2013

de dag voordat...

..ik geopereerd word aan mijn nier..

Ik ben bang. Ik wil niet bang zijn, maar ben het toch.
Er ligt gewoon een heel grote steen op mijn maag en één brok spanning in mijn lijf.

Steeds denk ik: er worden zoveel mensen dagelijks geopereerd! Waarom zou ik bang zijn, God is er toch bij?

In gedachten bid ik steeds om rust en vertrouwen, maar tegelijk merk ik dat ik heel gauw mijn "afgegeven pakketje angst" weer terug neem en weer mee rond zeul.

Ik weet hoe het zou moeten zijn, maar tegelijk is er die onmacht om het ook zo te doen.

Met lege handen kijk ik omhoog.
Ik zie de hoge bergen van angst en onmacht aan...
waar komt mijn hulp vandaan?

Mijn hulp is van de Schepper van Hemel en Aarde.

Wanneer je morgen aan me denkt, wil je dan voor me bidden?

dinsdag 12 februari 2013

tactiek van de vijand (deel 3)

In mijn vorige blogs over dit onderwerp heb ik al het één en ander verteld oer Gods tegenstander satan.

De "lucifer" (lichtdrager) werd de "diablo" (chaos veroorzaker). Je ziet zijn chaos overal terug. Zijn grootste plezier is onrust stoken op aarde!

veel mensen voelen die onrust van binnen. Ze zijn op zoek naar rust, veiligheid en liefde.
Niemand zal ontkennen die drie dingen te verlangen. Natuurlijk lonkt ook voor velen het avontuur: ontdekken wat er nog meer is buiten je vertrouwde omgeving, maar ook dat verlangen is waardeloos als mensen zich uiteindelijk rusteloos, onveilig en ongeliefd voelen. Dan valt er niets meer te genieten.

In het paradijs gaf God mensen de keus: -leef je als schepsel in afhankelijkheid van mijn liefde en zegen? Kijk de boom van leven. Of, wil je zélf bepalen wat goed en slecht voor je is? kijk, de boom van kennis van goed en kwaad.
Maar, Ik je schepper, waarschuw je. Die laatste boom zal je ondergang betekenen. Je bent maar een schepsel. Aan mijn liefde en zegen heb je genoeg!

De mens koos.
Zélf kunnen bepalen wat goed is en slecht.
In principe willen we dat allemaal nog steeds.
Wij willen de baas zijn op aarde en verachten iedereen die ons daarin wil tegenhouden...inclusief de schepper zelf. Hij heeft het recht om te zeggen wat goed is en wat niet.
Wanneer wij gewoon mens wilden zijn, hadden we van God heerschappij mogen voeren in zijn naam.
Maar mens zijn leek ineens niet meer voldoende: we wilden als God zijn en beslissen over goed en kwaad in ons eigen voordeel. De leugen dat je 'eigen geluk' je gelukkig maakt zorgt voor onrust. We trappen er allemaal in, iedere dag weer.

de rusteloosheid in mensen staat dus in direct verband met de zonde. God is de enige die de rust terug kan brengen. Een rust die veel verder reikt dan een gevoel van ontspanning. Je kunt deze rust beter omschrijven als vrede.  Vrede in je hart omdat je weet dat God je liefheeft als zijn eigen kind.
en niet alleen jou, maar ál zijn schepsels. Op Gods manier: de boom van leven, is niet je eigen voordeel belangrijk, maar de harmonie in alles wat Hij schiep. Zijn eer staat centraal.
Het geeft een vrede waar je met je verstand niet bij kunt, omdat het niet op eigen eer uit is.
Mensen kúnnen die meer zélf bij die vrede komen.

Ook het gevoel van onveiligheid wat mensen kunnen ervaren is terug te leiden naar de zonde. de mens koos voor zichzelf, en dus tégen God en tégen de naasten. De opdracht was: het beheer over de schepping tot eer van de schepper..
Wanneer je tuinman besluit te doen wat hij zélf wil, komt er van je hele plan met jouw tuin niets meer terecht. En als het héle team van tuinmannen naar eigen goeddunken handelt, wordt het chaos.
En chaos werd het!
Een chaos die een grote onveiligheid veroorzaakt. Want als mensen in de ban komen van hun eigen geluk -de leugen geloven dat ze pas gelukkig zullen zijn als ...(vul maar in macht, sex, geld, gezondheid, goed doen) in plaats van gelukkig worden door te luisteren naar de architect- dan is het ieder voor zich, pakken wat je pakken kunt, eerst ik-dan pas jij. De mens verliest hier de veiligheid van zijn eigen plek en taak in het grote geheel. De veiligheid te weten dat jij er werkelijk toe doet in het grote plan. Maar ook de veiligheid dat de ander voor je zal zorgen. Die ander is nu immers ook alleen voor zichzelf bezig. In plaats van sámen is het nu alleen. Niemand die je echt kent, begrijpt en van je houdt. Ieder mens in deze wereld is tot de gruwelijkste dingen in staat om zijn eigen hachje te redden.

Toch blijven we de echo uit het paradijs horen en voelen we dat verlangen in ons hart. We verlangen terug naar hoe het was. Hoe het is bedoeld. Van binnen weten we héél goed hoe het zou moeten zijn.
En op dat verlangen naar rust (zonder ons eigen falen te hoeven toegeven) speelt satan handig in.

"Hier is het", fluistert hij in de spa, "als je maar gezond bent, en jezelf goed voelt!"
"Hier is het", fluistert hij bij de jogha, "zoek de rust in jezelf, ieder mens kan zichzelf verlossen, iedereen heeft een goddelijke kern!"
"Hier is het"'roept hij vanaf de tv,"wanneer je door je medemens aanbeden wordt bereik je de liefde waar je naar verlangt."
"Hier is het", roept hij in de wapen industrie, " koop je eigen veiligheid, en verdedig jezelf, niemand anders zal het voor je doen."

"Hier! Hier! Hier!"

mattheus 24: 26:
 Als men dan tegen u zal zeggen: Zie, Hij is in de woestijn; ga er niet opuit; zie, Hij is in de binnenkamers, geloof het niet.

Je hebt Jezus Christus nodig! Maar mensen harten schreeuwen het uit: "ik kan het zélf, ik kan het zélf!" "ik kan zelf kiezen wat goed voor me is en wat niet, ik wil iets dat bij míj past, aan mijn verwachtingen voldoet, iets dat ik zélf kan kiezen."
Het lijkt alsof de oudste leugen gaat winnen.

Er is nog maar één manier. Eén keus is er over. Voor of tegen Hem. De meest onlogische manier, is de enige manier. niet zélf.
Wij als mensen gaan er nooit in slagen ons zelf te redden van de ik-gerichtheid.
Wij zijn op de stoel van God gaan zitten, en geven Hem vervolgens de schuld val al wat er mis is.

de onrust.....de onveiligheid......de liefde loosheid

Jezus zei: Kom bij mij, iedereen die vermoeid is en belast en Ik geef je rust.

In de psalmen staat: vertrouw niet op ménsen met macht, op een sterveling bij wie geen redding is! Stokt zijn adem, hij keert terug tot de aarde. Op die dag gaat hij met al zijn plannen ten onder. Gelukkig wie de God van jakob tot hulp heeft.

Mensen verlangen naar Liefde. God is liefde. Eén en één is twee. mensen verlangen naar God.
God die uitkomst biedt in zijn Zoon Jezus Christus.
Wie in hem gelooft, en niet in zichzelf...
vind rust, en veiligheid en liefde.

Dat is de waarheid.




zaterdag 9 februari 2013

met hart en nieren..

Dat staat vaak vermeld in de psalmen..hart en nieren. Twee organen die van essentieel belang zijn.
Het hart is in onze cultuur nog steeds de "woonplaats van onze gedachten".  bijvoorbeeld: ik houd met mijn hele hart van je.
Maar de nieren? huh, wat is daar dan mee?
In de nieren "huizen je emoties" volgens de overlevering.

waarom ik daar over schrijf?
Ik lig in het ziekenhuis.
Sinds vlak voor de zomervakantie heb ik nierstenen. Héél pijnlijk. Maar gelukkig heb je daar niet voortdurend last van. Af en toe, als zo'n steentje klem komt te zitten in je nier, veroorzaakt het een koliekpijn die niet te harden is!
Al een paar keer was ik er dus mee naar de uroloog geweest, maar ondanks verschillende scans en foto's en echo's werden de steentjes niet gevonden, en leefden we weer 'vrolijk' verder.
Tot afgelopen dinsdag...
Midden in een vergadering kreeg ik weer een koliek en ben ik dus maar gauw naar huis gegaan om een diclofinac te nemen. 's nachts werd het erger en erger, en nog erger... Ik heb alleen maar overgegeven en dacht dat ik me groot en sterk moest houden...(zo ben ik nou eenmaal).
's Morgens belde ik de uroloog, maar die hadden pas een 'gaatje' om half tien. Uiteindelijk ben ik op spoedeisende hulp terecht gekomen, en daar bleek dat het mis was.
De steen had de toevoer naar de blaas volledig afgesloten en de nier was gaan stuwen.
Geen wonder dat ik dacht dat ik bijna dood ging van de pijn..

Nu heb ik een drain in mijn nier ingebracht gekregen (ook uiterst pijnlijk), dat is een tijdelijke noodoplossing om mijn nier weer tot normale proporties terug te brengen. Binnenkort (kan nog even duren) moet ik dan geopereerd worden om de steen te verwijderen. Daarvoor moet ik dan wel naar een ander ziekenhuis.

In het ziekenhuis heb je niks te doen. Dus doe ik wat ik áltijd doe als ik niets te doen heb: denken..;-)
Ik had vannacht al drie blogs "geschreven" in mijn hoofd, alleen geen laptop bij de hand.
Nu ben ik op 'dag-verlof' zoals dat heet. Ik mocht even naar huis, en vanavond voor half 8 moet ik er weer zijn. Wel fijn om even bij mijn hubbie en kinderkens te zijn. Ik mag nog niks, ik kan nog niks, ik kan alleen nu even een nieuw blog schrijven en dan ga ik weer terug naar het ziekenhuis.
Die nieren..
Daar huizen te emoties volgens de overlevering. Hmmm, ik denk dat het onzin is. Mijn emoties huizen in mijn ziel. En waar die zit? Geen idee. Maar ik heb er één, dat wel.
't Is maar goed dat we het tegenwoordig niet meer zó zeggen: "gij toetst mijn nieren" want eh...ik vind hartelijk net iets leuker klinken dan nierlijk..

Nou dat dus, dan weten jullie waar ik ben en dat ik niet lees wat hier allemaal aan recaties komt, en dat ik even niet op andere blogs reageer.

tot wanneer? Tot gauw.

maandag 4 februari 2013

samen groeien in je huwelijk

Sinds een poosje behandelen mijn man en ik een boek over het huwelijk. Het heet "samen groeien", hier kun je het boek zien.
Als ik zo schrijf dat we samen een boek behandelen, realiseer ik me dat sommige vrouwen jaloers zullen denken: deed mijn man dat maar. Veel mannen houden niet zo van moeilijke gesprekken. Vrouwen zijn over het algemeen wat meer van het praten met elkaar..
Mijn man vind het ook heel lastig om zijn gevoelens te uiten. Hij is stil, en nuchter, en het is zoals het is..
Ik ben hooggevoelig, en nogal praterig aangelegd. Om dingen voor mezelf op een rijtje te krijgen moet ik ze opschrijven of uitspreken. Nogal een verschil tussen ons.
Toch ontkomen we er niet aan om met elkaar in gesprek te gaan. We hebben immers 4 dochters met ieder hun eigen verhaal en behoeften. We hebben daarbij ook nog een leven, een huwelijk en een geloof.
Er móet dus gewoon gepraat worden...maar hoé?

Dit boek helpt daar fantastisch bij. Korte stukjes per keer. Handige vragen, een mooie lay-out. Geen overdreven gedoe! Geen wijze lessen, waar je niks mee kunt, omdat ze zo óver-amerikaans zijn...
Kort om, een aanrader!
Het boek is ingedeeld op onderwerp. Ieder onderwerp heeft een eigen kleur, en de kleuren wisselen elkaar af. Zo komen alle aspecten van een huwelijk aan bod. We zijn er per keer ongeveer 20 minuten mee bezig. Maar het gebeurd ook wel eens dat we tóch veel langer in gesprek blijven. Voor ons een hele verandering ten goede.
Eén keer in de week, een bladzij uit het boek...ik ben er blij mee.
En hopelijk kan ik op deze manier anderen weer helpen.

Hoeveel spreken jullie met elkaar over dingen die ertoe doen?