Pagina's

woensdag 22 mei 2013

zijn mijn blogs wel relevant?

Nu ik al een tijdje niet zo actief ben ik bloggerland bekruipt mij op nieuw de vraag: hoe relevant zijn mijn blogs. Ik heb namelijk een aantal blog collega's die over precies, maar dan ook precies dezelfde dingen willen schrijven als ik, en steeds zijn ze me een slag voor. Dan denk ik: Já ik plaats een brief aan mevrouw Bussemaker, maar vervolgens lees ik zo'n brief op dit blog. Of ik denk laat ik het hebben over de christelijke feestdagen en wat dat betekend en dan lees ik dit.

Zo gaat het al een poosje. Genoeg inspiratie. Thuis, en eigenlijk overal. Maar hoe nódig is het dat ik erover schrijf? Hoeveel wordt het gelezen?? Is dit dan wat ik doen moet?
Kan ik dan niet beter op een kistje op de Grote Markt gaan staan om te roepen: "bekeer u want het koninkrijk van God is dichtbij gekomen!"?

Wat ik ook wel zou willen doen is een soort vragen-blog beginnen. Lezers kunnen hun levensvragen stellen, en ik probeer vanuit mijn perspectief een antwoord te zoeken. Maar misschien is dat wat hoog gegrepen.

Daarom maar eerst mijn vraag aan de lezer:
Hoe relevant zijn mijn blogs? wat spreekt aan? wat juist niet?
Ik laat het maar afhangen van het soort en aantal reacties wat ik krijg of ik nog doorga of niet.

zondag 12 mei 2013

voor mijn moeder


Lieve mam,

Misschien jaren geleden
Kon ik het niet waarderen
Vond ik mezelf al groot genoeg
En wilde ik niet leren
Misschien heb ik gezwegen
Leek het me niets te schelen
Maar dat zijn dingen die de tijd
Vanzelf heeft kunnen helen

Nu wil ik enkel zeggen
Bedankt dat ik mocht groeien
Voor liefde en geborgenheid
De kans om op te bloeien
Voor alle wijze lessen
De kans om los te laten
En ook voor alle keren
Dat ik van me af kon praten

Mijn dank is nog veel groter
Dan ik nu kan beschrijven
Het zal misschien wel altijd
Ongrijpbaar voor ons blijven
Maar lieve mam, ik dank u
Voor liefdevolle grenzen
En vanaf hier wil ik u
Een goede Moederdag wensen!

liefs Loïs

maandag 6 mei 2013

vanuit een ziekenhuis bed

zo, daar lig ik dan alweer. Vandaag ben ik opnieuw geopereerd. Hoe dat is gegaan? Dat is nog even afwachten want ik heb de arts nog niet gesproken. Er zijn splinters van de niersteen verwijderd, maar het lijkt erop dat dit nog niet alles is, dus even afwachten.
Ik voel me gelukkig heel goed en buiten het feit om dat het erg warm is in bed, en ik er niet uit mag, gaat het prima. De deken kan ook niet af, want ik heb een uitwendige katheter en tja...dan past ondergoed niet aan (om het even netjes te zeggen).
Dus ik lig hier otters  te zweten. Ja je leest het goed: ik zweet héle otters, in plaats van dat ik zweet áls een otter. geloof me: Dat KAN!! Het is hier inmiddels een beestenboel dat snap je.
Maar goed..dan weten jullie even dat ik nog leef en het weer achter de rug heb.
Blogse allemaal, dan heb ik wat te doen!

donderdag 2 mei 2013

Voor N.

Wat is het donker in jouw dal
wat is het mistig overal
ik zie het pas nu ik naast jou kom lopen
En ik kan straks weer terug naar licht
terwijl jij wandelt zonder zicht
en steeds maar weer op horizon blijft hopen

ik voel je wanhoop en je boosheid
zoveel verdriet en radeloosheid
je knieën knikken en je schouders zijn gebogen
en alles sluit zich om je heen
ik ben híer, maar jij blijft alleen
en wordt steeds meer de diepte in gezogen

wat is het moeilijk in jouw dal
ik zie slechts duister, overal
wat moet dat zwaar zijn om dat al zo lang te dragen
ga jij maar zitten hier en wacht
dan ga ik door de zwarte nacht
dan ga ik voor jou om versterking vragen

het duurt misschien lang
maar wees niet bang'
en droog de tranen op je wang
als Jezus komt dan móet het duister wijken
strek dus je benen, hef je hoofd
-zo lang je in het Licht gelooft- 
om hoopvol naar je Heiland uit te kijken

Loïs