Pagina's

dinsdag 24 april 2012

Het is mooi om samen met je gezin feestdagen te vieren. De afgelopen tijd hebben we samen van pasen genoten, en binnenkort volgen hemelvaart en pinsteren.
Een paar jaar geleden heb ik toen iets gemaakt, waarvan ik nu niet meer weet waar het idee vandaan kwam. Het idee is dus niet van mijzelf, maar de uitvoering wel.
Met hemelvaart hebben we een wolk aan de lamp boven de keukentafel gehangen. We lazen daarbij het verhaal van hemelvaart. Een wolk onttrok Jezus aan hun oog. Maar niet voordat Hij had beloofd de Trooster te sturen.
De Heilige Geest is inderdaad gekomen om ons te heiligen van binnenuit. Dat is lastig om aan kinderen goed uit te leggen. Daarom had ik kaartjes aan de wolk vastgemaakt met daarop de "vruchten van de Geest" : *liefde, *blijdschap, * vrede, * geduld, *vriendelijkheid, * goedheid, *trouw, *zachtmoedigheid, * zelfbeheersing.
Er zitten tien dagen tussen hemelvaart en pinksteren en iedere dag lieten wij één van onze kinderen een kaartje van de wolk afhalen (ik had ze eerst met touwtjes bevestigd, en daarna boven op de wolk gelegd).
Iedere dag stonden we bij één van de gaven van de Geest stil.
Dat is mooi om te doen, want als het dan pinksteren is, snappen de kinderen ook waarom Hij Trooster genoemd wordt. Na dat Jezus is weggegaan zijn we niet alleen achtergebleven! De Geest en gezindheid van Christus woont binnen in ons en wil ons geloof versterken. Als je dan bij jezelf zwakheid ziet, mag je de Geest vragen om kracht, en wanneer je merkt dat je snel ongeduldig bent, kun je pleiten op de gave van geduld...



Ik deel het idee nu vast, zodat jullie het eventueel ook kunnen gebruiken.

dyscalculie

Geef me letters, dan maak ik een verhaal
geef me metrum dan maak ik een gedicht
geef me verf dan schilder ik een zaal
potloden dan teken ik je gezicht
Geef me kant dan knutsel ik een strik
geef me tekst dan speel ik zo een stuk
geef me zon dan dans en dartel ik
of regen dan voel ik nat geluk

Maar geef me alstjeblieft geen cijfers
cijfers schoppen alles in de war
met cijfers wordt het enkel oorlog
cijfertjes zijn koud en star
geef me geen getallen, géén
en geen nummertjes niet één
ik kan van alles wel wat maken
maar met cijfers..heb je mij alleen...

maandag 23 april 2012

schilderen

een poos geleden, leek het me leuk om te leren schilderen. Tekenen, dat kon ik al redelijk, maar schilderen is toch weer heel wat anders. Ik had al geëxperimenteerd met het aquarelleren van bloemen. Maar omdat ik gek ben op gezichten wilde ik graag leren portretschilderen. dus ik ging op schilderles en mijn eerste schilderij maakte ik n.a.v het schilderijk "zoeken" van Dinie Boogaard. U ziet het hier boven.

Ik had absoluut de smaak te pakken en wilde méér! Dus weer een schilderij nageschilderd en tegelijk mijn eigen versie van gemaakt. Ook dit schilderij is nav "zoeken" van dinie boogaard.

Toen dacht ik: dat kan ik ook! Ik pakte een mooie foto van onze tweede dochter en maakte dit schilderij. Voor de kritische kijker is hier duidelijk een ander aan het werk, en is dit dus niet nageschilderd van een schilderij. Dit is mijn handschrift zeg maar. Ik ben zelf meer van de details dan Dinie Boogaard.

Maar, nog altijd waren de schilderijen nágeschilderd. dan weer van een foto, dan weer van een ander plaatje. Dus: grenzen zijn er om verlegd te worden ;-)
Dit schilderij heb ik helemaal uit mijn hoofd gemaakt. Het is niet persé het mooiste schilderij, maar ik ben er mega trots op!

Als laatste kan dit schilderij niet ontbreken. Hier heb ik ook een foto nageschilderd en er mijn eigen draai aangegeven. op de foto heeft mijn zus Elianne, onze tweede dochter op d'r nek. Maar ja, wij hebben 4 dochters en nummer twee was al eens eerder geschilderd. Dus heb ik besloten hun 4 gezichtjes te bundelen in één kinderkoppie. Naar mijn idee is dat gelukt. Het kindje heeft van allemaal wat, en is écht mijn kindje, maar wie?

Dat was het weer voor vandaag. Leuk om even te delen.

vrijdag 20 april 2012

gebed om geloof

Ik wilde dat ik op uw schoot mocht klimmen

Want ik ben angstig en ook ongerust
Mijn schuld bestaat uit donkere lange schimmen
Die ik misschien wel koester onbewust

Ik wil al zolang heel de waarheid weten

Maar heel de waarheid lijkt te groot voor mij

Steeds lijken er weer flarden van vergeten
En telkens komen er weer dingen bij

Ik weet dat ik uw liefde niet kan kopen
Omdat die er al was voor ik bestond
Al blijf ik steeds op uw genade hopen
De Satan strooit met twijfels in het rond

O mag ik in uw vaderogen kijken?
Heer laat mij weten wat U van mij vindt
Al kan ik zelf de hemel niet bereiken
En voel ik mij verweesd en onbemind

U bent de weg de waarheid en het leven
U bent het levend water, levend brood
Aan u wil ik mijn hele toekomst geven
Ik ben van U in leven en in dood

Vergeef mij Heer mijn onmacht, onvermogen
Ik ben verloren als U mij niet red
Heb medelijden Heer, heb mededogen
Want U bent de vervulling van de wet

Al schrijvend ben ik op uw schoot geklommen
En luisterend nam U mij bij de hand:

Stil maar mijn kind, Ik heb al overwonnen

Ik maakte jou tot eeuwig bloedverwant!


Zou ik dan nog mijn rust niet kunnen vinden?
Voorzichtig aan kruip ik weer uit mijn schulp
Heer ik geloof, maar zóveel kan verblinden
Kom alstublieft mijn ongeloof te hulp!

Loïs Lessom

vrijdag 13 april 2012

5e dochter

sinds pasen hebben wij een 5e dochter erbij. Ik Heb haar niet gedragen, en zelfs nog nooit gezien, maar tóch mogen wij een kleine bijdrage aan haar leven geven.
Ze heet Nelly en woont in Bolivia. Stichting Compassion heeft ons bij elkaar gebracht. figuurlijk dan, want zij weet nog niks. binnen twee weken krijgt ze te horen dat ze sponsor ouders heeft en dan kan onze steun en correspondentie gaan beginnen.
Heel leuk om op deze manier mee te werken aan Gods plan met haar leven.
Ik ben een dankbare moeder van 5 dochters!

zie ze groeien..

Gister heb ik een "oud" cassettebandje gevonden waarop ik het stemmetje van onze oudste dochter heb opgenomen. Inmiddels is dat 9 jaar geleden en ze was toen 3 jaar. Heel leuk om weer terug te horen. ik weet nog dat ze op een heel schattige manier het woord "mam" uitsprak, en dat vooral héél vaak deed, bij elke komma in een zin. Dat heb ik haar een paar weken geleden nog zitten vertellen, maar nu kon ze het zelf horen.
Maar niet alleen zij is gegroeit in die 9 jaar. Want, wat een ergernis om mijzelf terug te horen!! Ik deed zó ongeduldig tegen haar! Met de oren van nu ben ik stom verbaasd over mijn eigen onvermogen om vriendelijk te praten en te luisteren naar mijn dochter. Ergens hoor ik mezelf zeggen: "leg dat lepeltje maar even weer terug op tafel" even later hoor je het geluid van een lepeltje dat wordt terug gelegd...en ik zeg helemaal geen "goedzo" of "dank je wel"!! Bij het luisteren van zo'n bandje strijden verschillende emoties om de voorrang.
* Heimwee: wat gaat de tijd snel, het komt nooit meer terug!
* Spijt: had ik maar wat eerder geleerd dat positive reacties sneller werken dan negatieve
* Blijdschap: wat heerlijk dat ik het heb opgenomen, en dat er een klein stukje van toen bewaard is gebleven!
* genieten: Met terugwerkende kracht geniet ik enorm van mijn dochter.

Wat is ze een dochter om trots op te zijn. Wat een positieve instelling heeft ze. Ik heb haar zien groeien, en hopelijk mag ik ook de komende jaren groei ontdekken.
Maar alle moeders van wie de kinderen nu nog erg klein zijn wil ik op het hart binden: Zie ze groeien!! Koester ze, ook op die momenten dat ze vreselijk ongehoorzaam zijn en je ze achter het behang wil plakken.

Maak filmpjes, foto's en/ of geluidsopnamen, want de tijd is waardevol!

donderdag 12 april 2012

lied van de moderne Martha

Ik moet goed zijn creatief zijn

Heel erg mooi en vreselijk lief zijn
Kunnen koken wassen strijken
In de toekomst durven kijken
Ik moet kundig zijn en stralen
In de opvoeding niet falen
Met een baan de wereld rond gaan
Met mijn benen op de grond staan
Ik moet vechten redeneren
Maar ik kan mijn kont niet keren
Want door alles wat moet moeten
Wordt het heet onder mijn voeten
En zo raak ik dus compleet in ademnood!

Ik moet bidden bijbellezen
En een goede christen wezen
‘k moet begrijpen, luisteren horen
al weet ik al van te voren
dat ik ’t straks weer ben vergeten
want we moeten ook nog eten
en ik moet nog ondertussen
duizend kleine ruzies sussen
ik moet opruimen en zeuren
dat het ooit eens zal gebeuren
dat ze zelf hun spul opbergen
hoe kan ik dat van ze vergen
want ze worden al zo vreselijk snel groot!!

Ik moet huilen van hormonen
Van kritiek van die personen
Die zo vreselijk gebekt zijn
In hun ogen zo perfect zijn
En ik moet ze evenaren
Maar die klus kan ik niet klaren
Ik moet iedre avond trainen
Platte buik geschoren benen
‘k moet vergaderen studeren
nieuwe vaardigheden leren
met mijn hoofd in de papieren
de verjaardagstaart versieren
en dat zal ik nog wel moeten tot mijn dood!

Ik moet goed communiceren
En mijzelf leren verweren
Ik moet vriendschap onderhouden
Niet te moe niet snipverkouden
Ik moet argumenten geven
Voor mijn veel te drukke leven
Ik moet nieuwe schoenen kopen
En nog die collecte lopen
Naar C1000 voor de spullen
Die mijn goeie leven vullen
Naar de kapper, tandarts, tanken
En mijn zonden overdenken
En ik moet, ik moet, ik moet ik houd me groot!!

Tot ik moe, en zwaar beladen
Eindelijk weer denk aan Vader
Aan de rust die Hij wil geven
De belofte van nieuw leven
En ik huil om duizend dingen
Ik probeer voor Hem te zingen
En ik dank hem dat Hij meeging
Vraag genade en vergeving…
En dan eindelijk eindelijk eindelijk sta ik stil
“Martha” zegt Hij: “dat is precies wat ik wil!”



zaterdag 7 april 2012

Goede vrijdag


er is een gapend gat ontstaan
de hemel werd gesloten
toen wij verkeerd hadden gedaan
want toen zijn wij verstoten

volmaaktheid werd een verre wens
die niemand kon bereiken
de zonde van de eerste mens
bleek nooit meer te ontwijken

en nog zoekt men naar rust en glans
de drang blijkt niet te stillen
men grijpt naar elke nieuwe kans
toch blijft de mens verkillen

men zoekt verklaring voor het leed
in jin en yang methoden
en niet in wat men zelf eens deed
want "schuld" is hier verboden

O jezus, man van nazareth
waarom, waarom verlaten?
U heeft voorgoed een kruis gezet
door al mijn slechte daden

Het gapend gat is overbrugd
om onze dorst te stillen
we kunnen naar volmaaktheid terug
maar niemand schijnt te willen

Toen U stierf werd het leven goed
de toekomst brak weer open
leer mij hoe ik U dienen moet
die toekomst in mag lopen

O jezus, koning aan Gods hand
voor u wil ik mij buigen
maar laat mij nog aan deze kant
zolang ik kan getuigen.

Loïs Lessom

donderdag 5 april 2012

Laat je vallen!

Wat een drukke en onoverzichtelijke tijd, waarin we leven. Dat komt niet alleen omdat ik nu meer moet dan toen ik kind was, maar ook omdat er door de sociale media en druk vanuit de samenleving zoveel prikkels op je af komen.
Ik ben altijd al erg gevoelig geweest voor alle soorten prikkels, en heb veel moeite met het vinden van rust.
Vorig jaar rond deze tijd, had ik écht het gevoel dat het erop aan kwam! Mijn rotsvaste geloof was aan het wankelen gebracht door allerlei verschillende dingen, en hoewel ik had uitgezien naar Pasen, was het één grote teleurstelling. Ik verzuchtte tegen Robert: "ik ben nog nooit zó ongelovig geweest als nu!"  Ik schrok van mezelf. Ik was trots geweest op mijn "onwankelbare" vertrouwen, en ineens was het allemaal gaan wankelen.
God luistert tóch niet als ik iets voor mezelf vraag, dacht ik. Hij heeft er misschien zelfs wel plezier in om mij steeds op mijn nummer te zetten. Al wist ik met mijn verstand dat dat niet waar was, mijn gevoel schreeuwde naar Hem. Ik voel me niet gehoord! De hemel lijkt wel van koper, vind u mij dan zó onbelangrijk? Ja natuurlijk vind u dat, ik ben maar een onzichtbaar mensenkind. Ik heb niets in te brengen. Nu weet ik dat de Duivel zélf mijn gevoel voedde. Mijn opstandigheid wakkerde aan. Gelukkig was Gods genade er al die tijd, en liet Hij me langzamerhand ervaren dat het om loslaten gaat.
Hij zegt steeds: Vertrouw je me? En ik roep heel hard: ja natuuurlijk Heer. Dan zegt Hij: laat je maar vallen, dan vang ik je op. Vallen? Grapje zeker? Nee, dat wil ik niet! Vertrouw je me? ja natuurlijk! Laat je vallen! Maar Heer, ik kan uw handen niet zien, en weet niet of u me zult vangen, misschien wilt u wel dat ik iets leer van héél hard vallen! Vertrouw je me? Nee Heer, eigenlijk niet...
Toen was het stil. En in de stilte hoorde ik mijn antwoord echoën. Ik vertrouw God niet. Ik kan de controle niet aan Hem geven. De controle over mijn spieren (ik heb fybromialgie), de controle over mijn kinderen, de controle over mijn huwelijk, de controle over mijn gaven die ik zo graag wil inzetten tot zijn eer. Een jaar kreeg ik om dat te beseffen. Om dat tot me door te laten dringen. Ik, die geen geduld heb, moet nu al een jaar beseffen dat mijn geloof niet om mij gaat. Dat ik mijn eigen Vader, die mij nog nooit heeft laten zitten, niet eens vertrouw! En ik schaam me diep.
Bijna een jaar later hoor ik weer heel zacht de fluistering opkomen:Laat je vallen, dan vang ik je op! Heer, geef mij vetrouwen. Leer mij kennen, Ik bén te vertrouwen. Laat je wortels uitschieten, diep in de aarde, waar niemand ze ziet, waar alleen ik het weet, en zuig Levend Water in je op. Dan zal ik je opbouwen, en bevestigen, en je veel vrucht laten dragen. Kom tot mij, je bent vermoeid en belast van al het moeten, van alle prikkels, van het dragen van je eigen last. Werp die last op mij. Geef je vuilnis uit handen. Ik heb je zo lief, dat ik mijn enige Zoon gegeven hebt, als je in hem gelooft zul je niet verloren gaan maar eeuwig leven!
Ja..Morgen is het goede vrijdag. Daar hing Jezus voor mij aan het kruis. Hij nam mijn opstandigheid, mijn eigenwijsheid, mijn trots, mijn egoïsme, mijn falen, mijn onvermogen, mee naar de hel. God strafte Hém.
Here Jezus, ik ben het niet waard om u te volgen...ik ben niet geschikt, kijk maar naar het afgelopen jaar..!
Ik vraag niet of je geschikt bent, maar...ben je beschikbaar?
Ja Heer. Laat je maar vallen, dan vang ik je op!

woensdag 4 april 2012

Al doende leert men..

Tjonge, het valt nog niet mee om een blog te plaatsen met die computer van ons. Bovendien moet ik eerst maar eens even heel goed uitzoeken wat waar zit bij blogspot, want het kost nu zoveel tijd, en ik begrijp het nog steeds niet helemaal. Zoals bij mijn vorige blog..het was echt de bedoeling daar een aantal foto's van portretten aan toe te voegen, maar het lukte niet. En m.i. ligt dat niet aan mij, omdat ik al wel vaker foto's heb geplaatst. Nou ja, aldoende leert men.
Vandaag hebben de kinderen een dagje vrij van school ivm studie van leerkrachten. Dat is nog een hele toer voor ons allemaal. Want zomaar een vrije dag, met "niks te doen" en alleen elkaar om mee te spelen...hmm dat ligt de meiden niet zo.
Alle afspraken ten spijt vinden ze het erg nodig om ruzie te maken en te bedisselen. Ik heb al enkele malen bedacht: Adem in, adem uit...
Vanmorgen hebben we daarom maar spelletjes gedaan. zo kan ik zorgen dat de sfeer gezellig blijft en zij wat te doen hebben. Eerst een spelletje wie is het, met 6 meiden (de kinderen van mijn vriendin waren hier ook), en daarna een spelletje wat officieel "moordenaartje" heet. Ik heb het maar "klaas Vaak" genoemd, dat is wat gezelliger..
We hebben gelachen, het was gezellig, ik had (voor mijn gevoel) de ochtend gered in een rood pakkie met "super-mom" erop. Maar nu ze buiten spelen, begint het circus van voor af aan.
Ik weet het wel: ruzie maken hoort erbij. Maar ik heb er echt een hekel aan. Bovendien wil ik hen graag wat leren. Op mijn lijstje staan misschien wat teveel punten, of het is misschien te hoog gegrepen voor kinderen van 4-12.
* probeer vriendelijk te zeggen wat je wilt
* er praat maar één tegelijk
* Begin je zin met "ik" en niet met "ja maar jij"
* Gun elkaar wat je zélf graag zou willen
* Speel niet de baas, maar overleg
enzovoorts. Nu ik het opschrijf denk ik dat er ook nog een aantal leerpunten voor mezelf bijstaan:
* bewaar je geduld
* leg steeds duidelijk en concreet uit wat je verwacht
* maak complimenten bij gewenst gedrag
enzovoorts.
Haha, misschien moet ik die dingen ook eens op mijn computer uitproberen, dan lukt het plaatsen van een blog misschien ook wat makkelijker. Goed zo computer, ga zo door, aldoende leert men....