Pagina's

zaterdag 23 juli 2011

interieurveranderingen



stilleventje doormiddel van een leeg fotolijstje


simpel maar zo heerlijk om te zien

met kleine ideeën, hier en daar opgedaan, kun je helemaal je eigen sfeer maken. Hierboven zie je delen van ons interieur zoals het nu is. Hier beneden zoals het eerder is geweest.






Al met al, kun je heel wat veranderen in één en dezelfde kamer. En het hoeft niet eens zoveel te kosten.


dinsdag 31 mei 2011

gek op verkleden... (deel 1)

Al van kleins af aan ben ik gek op verkleedpartijtjes. Het liefst was ik naar de toneelschool gegaan, maar helaas..

mijn meiden hebben het dus niet van een vreemde. We verkleden ons wat af thuis.
Hier zie je onze oudste dochter. Ze is het prinsessen-thema lichtelijk ontgroeid, maar ineens blijkt dat ze het nog in zich heeft wanneer ik een oude jurk van mezelf zó verstel dat ze er een jurk mét sleep aan overhoudt.
Ze voelde zich de mooiste van de hele school!

Make-up vor verkleedpartijen moet altijd extra overdreven vind ik.

Hier ziet u onze derde dochter. Heel simpel verkleed. Overal, boerenzakdoek, en kaplaarzen. De sproeten maken haar eigenlijk verkleed, voor de rest had ze het gewoon op een herfstige zaterdag in de tuin aangekunt!


Sinterklaas is natuurlijk een leuke reden om je te verkleden!

Bij oma kunnen ze ook naar hartelust grasduinen in de verkleedkist. Ze verzinnen er heel leuke verhalen bij!

Tas en post-pet op school gemaakt!


Mag ik u voorstellen aan hare majesteit de koningin?
de jurk heeft oma gemaakt, de hoed maakte ik zelf van gekleurd karton. De sjerp is van crepe-papier.



Wanneer er op een verjaardags-uitnodiging staat dat je als prinses mag komen is het feest. Maar we willen het wel speciaal maken, want stel dat één van de andere prinsessen de zelfde ontwreper heeft!!

Beeldschoon!


Ook al is deze dochter blond van zichzelf, een pruik doet het altijd goed. Lekker anders dan iedereen!


Je moet maar gek zijn!

De familie pollewop! Verkleden met niks, is mijn absolute favoriet. U ziet hier een kabouterfamilie, die leggingen gebruikt als mutsen, leuk toch?

maandag 30 mei 2011

zo gaat dat





Eén van mijn eerste krijt-pogingen waar ik nog serie-foto's van heb.
Wel grappig om terug te zien. Nu zou ik hem nog niet af vinden, toen vond ik het al heel wat...
't Is onze tweede dochter, inmiddels is ze 8, op de tekening is ze net 3 jaar.

nega-lieveling

Ik ben een negalieveling
dat weet toch iedereen
ik zie steeds leeuwen, beren
en personen om me heen
dan wordt ik bang van al wat moet
straks doe ik weer eens iets niet goed
en dan voel ik me wéér opnieuw
ellendig en alleen

Ik ben een negalieveling
een woord dat niet bestaat
maar heel er goed toepasselijk
wanneer het om mij gaat
want aan de ene kant zit lach
en opgewektheid iedere dag
maar aan mijn andere kant zit bang
dat zie ik vaak te laat

Ik ben een negalieveling
het rijmt op creatieveling
en dat is niet voor niets

wanneer ik teken, denk en zing
dan vind ik steeds een opening
voor altijd wel weer iets

Ik ben een negalieveling
en let maar eens op mij
want ik zal veel bereiken
met die instelling van mij
want liefde en kritiek , wat gek
those oppostits they do attrack
van negalieve mensen
wordt de hele wereld blij

hoop ik

donderdag 26 mei 2011

patronen

Ik heb een ingewikkeld soort gedachtengang, die ik maar aan weinig mensen kan uitleggen. Het patroon voor mijn manier van denken is nogal complex. De boom heeft zoveel takken, dat hij oneindig lijkt. En wanneer ik denk dat ik bij het topje ben,blijkt dat ik ook langs vele andere wegen daar had kunnen komen. In plaats van dat voor lief nemen, bewandel ik alsnog alle andere takken, om te kijken of het echt wel het topje was, wat ik had bereikt. Misschien kun je namelijk een hoger topje vinden, dat nog net iets mee uitzicht heeft.....

O, die eindeloze patronen in mijn hoofd.....

Laat ik ze eens ordenen en zien wat voor moois er tevoorschijn komt.....

Geef me een pen.....

Geef me papier.....

En zie hier:





't Blijft moeilijk om zoiets te tekenen, dus het resultaat mag er zijn, maar de ingewikkeldheid van mijn denkpatronen valt niet te benaderen!

plaatjes kijken

Ik ben dol op alles wat mooi is. ik houd van schoonheid. Nog altijd vind ik het raar om te wennen aan smaken van andere mensen, behalve als het natuurlijk dicht in de buurt komt van mijn eigen smaak. Ik houd van zacht, liefelijk, wit, natuurlijk, reëel, verstild...
Soms moet ik gewoon even slikken wanneer in een woonkamer in stap waar alles strak en modern en voor mijn gevoel kil is. Hoe kunnen mensen hier genieten, denk ik soms, hier is niks moois te zien... Tot ik me dan realiseer dat smaken verschillen. Andersom kan ik me slecht indenken dat mensen mijn styl afschuwelijk vinden en er de kriebels van krijgen. Dan kán haast niet...denk ik.

Alleen al het kijken naar plaatjes geeft me een gevoel van geluk.
dan begint het zo te borrelen dat ik me haast verliefd voel.
Ik kan intens genieten van mooie teinten, en wit hout om me heen.
Laatst hebben we onze muren geverfd en wat dingen aangepast in ons interieur, en wát een verademing is het wanneer ik de "juiste"sfeer om me heen heb.
Heel gek idee, wanneer je er over nadenkt, want waarom??? Hoe werkt zoiets in een mensenbrein??
Wie bepaald wat mooi is en wat niet?
Typisch iets voor mij om zoiets uit te pluizen en om erover na te denken. Maar plaatjes kijken in volledig ongevaarlijk en O wat een heerlijkheid!!!
Vooral als je het dan onthoud en naar je hand zet:




 mooiïgheid...mooiïg heid. I love it!

woensdag 25 mei 2011

op zoek naar het puzzelstukje

Ik heb een lieve man, en vier mooie meiden, een huis, genoeg te eten en drinken, onderdak, liefde in overvloed, en (niet onbelangrijk) een Hemelse Vader die me leidt en liefheeft...
Maar dat ene puzzelstukje wat ontbreekt zorgt voor veel gekraak in mijn brein.
De jongste gaat straks naar school....en dan? Ik zou graag financieel mijn steentje willen bijdragen, ik zou graag mijn talenten willen gebruiken, ik zou graag persoonlijk groeien...maar hoe? en waar?

Ik kijk iedere dag of er vaccatures zijn die passen bij mijn wensen, mijn talenten en mijn  visie op dit leven. Maar zijn mijn eisen te hoog? Zit ik in een uithoek van Nederland? Heb ik te weinig onderwijs genoten? Of allemaal?
Heel iritant dat ik steeds in circeltjes blijf denken en er niet uitkom.

Ideaal zou zijn als ik weer kon gaan leren, zodat ik iets kon gaan doen wat ik écht leuk vind. Maar ja, op mijn leeftijd (klinkt echt alsof ik bijna bejaard ben) is er geen studiefinanciering en geld is nou juist waarom ik wil werken.
Wanneer het geld er wel zou zijn was het trouwens ook nog ingewikkeld om een goeie studiekeuze te maken.
Liefst zou ik verloskunde gaan studeren, maar dat is fulltime studeren en dat gaat niet met een druk gezin als het onze. Verhalen schrijven heeft ook mijn hart, dus zoiets zou het worden waarschijnlijk..met het grote risico dat je er geld inpompt dat je niet meer terug kan verdienen als er niets wordt uitgegeven.

Uitgeverijen bestoken kan ook zonder opleiding, dat weet ik, maar ja, hoe kom je aan gemotiveerde meelezers, die hun tijd in jouw werk willen steken en je van gedegen opbouwende kritiek voorzien.
Hoe vindt je een goeie computer, die doet wat jij wilt, en die ook printers accepteert als aanhangsels en dan niet gelijk compleet van streek raken.
Hoe vindt je een goeie illustrator die net zo gemotiveerd is om een goed eindresultaat te leveren als jij..

Nou ja, mijn hoofd denksolt maar door...
Het puzzelstukje (wat moet ik in vredesnaam als werk gaan doen???) blijft nog even zoek.

dinsdag 24 mei 2011

ik snap nog niet alles

oooow, ik kan echt gigantisch gefrustreerd raken van dit soort sites. ik probeer reacties te plaatsen bij het blog van mijn moeder... http://www.alles-vanellis.blogspot.com/, maar dat lukt steeds niet. Niet dat het veel zin heeft om dat hier neer te zetten, want er is geen hond/kip (streep door als het niet op u van toepassing is) die mijn blog leest.
Ik kan het natuurlijk beschouwens als mijn digitale uitlaatklep, maar dat is weer enigszins riskant wanneer mensen uiteindelijk tóch mijn blogs gaan lezen.
En het gaat gebeuren op een mooie dag.
Nu ik het adres van mijn moeders blog heb genoemd kan ik net zo goed even mijn zusjes blog noemen.
http://www.me-maree.blogspot.com/ . Kijk dat snap ik ook niet. Mijn moeders adres is paars en mijn zusjes adres blauw. Ben benieuwd welke kleur ik heb...mommentje http://www.buhdenksoltjus.blogspot.com/ . Ook paars dus. Gek hoor, is daar een reden voor?

Nou ja, ik ga nog even gefrustreerd aan het puzzelen, of Loïs Lessom en Anna Mossel nou wel of niet dezelfde persoon zijn, en waarom mijn profielfoto dan niet bij mijn moeders blog te zien is en dat soort spul.

Niemand om te groeten.... dus nou ja....

vrijdag 20 mei 2011

zo gaat dat..

Het lijkt me leuk om te laten zien hoe een tekening tot stand komt.
Vandaar nu een serie foto's waarin je het proces kunt volgen



 

Ik vraag me zelf ook altijd af hoe zo'n tekening nou in elkaar zit, en op deze manier kan ik laten zien hoe ík het gedaan heb.